Mijn ouders bewaren alles.
Dus ook dit kinderboek met illustraties van Max Velthuijs (jawel, die van Kikker).
Vooral het verhaaltje van het tovervrouwtje is favoriet. Het is namelijk ultiem slaapverwekkend. En eigenlijk heb je het boek er niet perse bij nodig, het verhaal luistert niet zo heel nauw en er is plaats voor improvisatie :)
In mijn herinnering verzon mijn moeder er gewoon nog een paar wonderdingen bij als ik nog niet sliep:
Zal ik nu eens iets vertellen
van het oude tovervrouwtje?
Nu, dat vrouwtje had een tuintje
en dat was een wondertuintje.
In dat tuintje stond een boompje
en dat was een wonderboompje.
Aan dat boompje zaten takken
en dat waren wondertakken.
Aan die takken zaten takjes
en dat waren wondertakjes.
Aan die takjes zaten blaadren
en dat waren wonderblaadren.
In die blaadren zat een nestje
en dat was een wondernestje.
In dat nestje lagen eitjes
en dat waren wondereitjes.
Uit die eitjes kwamen vogels
en dat waren wondervogels.
Al die vogels hadden veren
en dat waren wonderveren.
En die veren kwamen in een bedje
en dat was een wonderbedje.
Vóór dat bedje stond een stoeltje
en dat was een wonderstoeltje.
Op dat stoeltje lag een boekje
en dat was een wonderboekje.
In dat boekje staat te lezen …
dat je altijd zoet moet wezen.
(uit: "Versjes die wij nooit vergeten")
3 opmerkingen:
Ja dit is ook 1 van mijn favorieten. De tekeningen zijn ook zo mooi. Leuk om voor te lezen en zelf verder te fantaseren...
Leuk dat je ouders dat boekje nog hadden! Blijkbaar maakte het boekje al heel wat mee!
Dat, precies datzelfde boekje, maar dan iets minder stukgelezen door lieve kindjes, heb ik pas bij de kringloop gekocht! Moooooooiiiiiiii!
Een reactie posten